هوای طبس، با توجه به خصوصیات خاص خود، در پایان بهمن ماه، رو به گرمی می گذارد.
اسفند را ماه نوروز نامگذاری کرده اند. یعنی ماهی که بعد از آن عید نوروز می آید.در اولین روز اسفند ماه همه اعضای خانواده همراه با بزرگترها به صحرا گردش می روند.آش درست کرده و همراه مقداری شیرینی و آجیل صحرا گردش به مزارع رفته و در کنار زمینی که باقلا کاشته شده فرش پهن می کنند. بساط شیرینی و آش برقرار است.بعد از صحبت درباره سنت صحرا گردش و هدف از این کار، همه پشت سر هم صف می بندند و از روی بوته های باقلا، پریده و این شعر را می خوانند:
سورمه سیاهم باقلی غم به تو دادم باقلی شادیت به ماده باقلی
سورمه سیاهم باقلی زردی من از تو سبزی تو از من
و همینطور تکرار می کنند و از روی بوته های باقلا می پرند و به بچه ها تذکر می دهند که شاخه های باقلا را نشکنند.
بعد از کمی تفریح و خوردن آش به طرف خانه به راه می افتند. برای ورود به خانه سپند دود کرده و دور سر همه افراد خانواده می چرخانند و می خوانند:
اسپند و سپند صد و سی دانه سپند چشم حسد و حسود بد خواه ببند
پیغمبر ما همیشه می سوختند سپند ما هم سپند بسوزیم و نبینیم درد و محنت و رنج اسپند که خودت دانی
چشم زخم را بگردانی نظرها پاک به کوری چشم هر ناپاک که نا خطایی نرسد که بر محمد و آل محمد صلوات
بعد وارد خانه می شوند و از روز بعد شروع به خانه تکانی و درست کردن شیرینی می کنند و آماده می شوند تا عید نوروز را جشن بگیرند.
با تشکر سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و صنایع دستی شهرستان طبس
کلیه حقوق برای سایت ” دانشنامه طبس گلشن ” محفوظ است
استفاده از مطالب و تصاویر با ذکر منبع ” دانشنامه طبس گلشن ” مجاز است
سلام
جالب بود ممنون
یاد خاطرات گذشته افتادم